“Durven kiezen is even je evenwicht verliezen, maar niet durven kiezen is uiteindelijk jezelf verliezen”
Op donderdag 20 juni vond een uniek Taal Doet Meer College plaats: een vertelvoorstelling door Taal Doet Meer-deelnemers. De voorstelling vond plaats op een bijzondere locatie: we waren te gast bij TivoliVredenburg.
“Het grote, nieuwe, gezamenlijke verhaal ontstaat vanuit de kleine verhalen die we elkaar vertellen.” Geïnspireerd door deze uitspraak van Mpho Tutu, dochter van Desmond Tutu, vertelden zeven Utrechters – Sydney, Gabriela, Lili, Hafid, Adel, Mohamad en Yanting – hun eigen, unieke verhaal. Onder leiding van Theater A la Carte hebben zij enkele maanden gewerkt aan de verhalen en de presentatie hiervan.
Bijna 200 toeschouwers waren aanwezig om de verhalen te horen. De vertellers deelden met ons hoe ze op zoek zijn naar hun nieuwe identiteit in Nederland. In een nieuw land met een nieuwe taal en een andere cultuur. Hoe het is om vanuit China, Zambia, Marokko, Syrië of Mexico thuis te raken in Utrecht? Ook hoorden de toeschouwers hoe sport verbindt en hoe anders gewoonten zijn in omgang met je buren. Het waren zeven inspirerende, krachtige verhalen, waarin mooie uitspraken werden gedaan. Zoals: “Je bent pas mens door de verbindingen met anderen om je heen”, “Mijn dromen hebben met de realiteit gebotst”. En: “Kiezen voor verandering is eng, maar heeft mij ook veel gebracht. Ik denk dat het belangrijkste dat ik geleerd heb, is dat elke ontmoeting een nieuwe kans biedt en je je niet moet laten afschrikken door een eerste indruk of angst moet hebben om ergens voor te kiezen. Want: durven kiezen is even je evenwicht verliezen, maar niet durven kiezen is uiteindelijk jezelf verliezen.”
Lovende reacties
Na afloop werd de toeschouwers gevraagd waar de verhalen aan hun eigen verhaal hadden geraakt; waar ze de verbinding voelden. Een van de aanwezigen vertelde: “Mijn partner komt uit een ander land. Ik denk dat ik hem vanavond nog een stukje beter begrijp, door jullie verhalen.” Ook de andere reacties waren lovend. De vertellers werden geprezen voor hun lef om voor een volle zaal hun verhaal te vertellen in een taal die niet hun moedertaal is. Anderen gaven aan dat de voorstelling ze aan het denken zette. Een greep uit de reacties: “Wat ik zo mooi vind aan al jullie verhalen, is die gedrevenheid om te leren.”, “In elk verhaal was er wel iets dat ik herkende.”, “Je zou ze wel willen volgen, om te kijken hoe het over twee jaar met ze gaat.” En: “We lopen overdag heel veel mensen voorbij, dat kunnen ook allemaal mensen zijn met zulke mooie verhalen.” Het doel van de avond was daarmee bereikt. Zoeken naar verbinding.
Foto: Aziz Kawak
